Review: Dinner in Motion
(foto: Dinnerinmotion.nl)
Een tijdje terug ben ik een avondje uit eten geweest bij Dinner in Motion. Dit is een dinershow waarbij je met een groep mensen aan een lange, witte tafel zit in een compleet witte zaal, waarbij om je heen beelden geprojecteerd worden die deel zijn van de ervaring. Lees mee hoe ik het vond.
Mocht je nog nooit van Dinner in Motion gehoord hebben, bekijk dan eerst dit filmpje:
Bij binnenkomst werden we hartelijk ontvangen aan de receptie, waar we onze jassen konden inleveren en ‘vliegtickets’ kregen voor de show. We kregen ter ontvangst gelijk een eerste amuze: een eetbaar kampvuurtje. Op de muur was een vrolijk vuurtje geprojecteerd, en we kregen een klein toastje die je in een hap moest opeten. Je proefde de rook en het vuur, en het knapperde in je mond als een vuurtje. Heel bijzonder en knap gedaan.
Daarna kregen we nog een amuze, Anna Dutch kaviaar met gouden glitters er op. Super fijn van kwaliteit, dat beloofde wat voor de rest van de avond.
We mochten daarna plaatsnemen in de Lounge, waar we konden wachten tot de show begon. In de lounge konden we een glaasje bestellen, en kregen we een eetbare gin-tonic: een glas met daarin een salade van parelcouscous, feta, met gin geïmpregneerde meloen en een pipetje met gin-tonic. Ook dit was verrassend en smaakte naar meer.
Niet veel later konden we plaatsnemen aan de tafel, waar het diner ging beginnen. Het was bijzonder om met allerlei vreemden aan een tafel te dineren, maar eigenlijk ook best gezellig. Vooraf hadden we bij de reviews gelezen dat het geluid van de show erg hard is, en een gesprek niet mogelijk maakte, dus hier waren we op voorbereid. Het bleek dat dit zeker op ging voor de stukjes show tussen de gerechten in, maar niet tijdens de gangen zelf. Daarbij was ook muziek te horen, maar kon je wel gewoon met elkaar praten.
Wat volgde was een bijzondere combinatie van beeld, geluid en eten. Het diner bestond uit vijf gangen en een toegift. Elke gang op zich was redelijk klein van formaat, maar aan het einde van de avond had je toch het idee voldoende gegeten te hebben.
Het eten was lekker, maar niet heel bijzonder. De twee hoofdgerechten vielen zelfs een beetje tegen: de ‘crème van aardappel en citroenmelisse’ leek qua smaak en structuur op een gigantische bult droge andijviestamppot, met te veel aardappels. De kokkel ontbrak – bij navraag bleek dat ze kwalitatief slechte kokkels geleverd hadden gekregen deze dag – waardoor het gerecht weinig bijzonders meer had. Ook het (stoof)vlees wat daarna geserveerd werd, viel niet bij iedereen in de smaak. Het was droog en de jus zout, en uit verhouding met de rest van wat er op het bord lag.
Het dessert was wel weer errrrrg lekker, maar wat wil je: chocolademousse, stroopwafelcrumble, advocaatcreme en Haagse hopjes 🙂 .
De avond werd afgesloten met een visuele show rondom een chocolade ‘parel’ die creatief werd geserveerd, en alle hoogtepunten uit de show kwamen hierbij nog even weer aan bod.
Was het wat ik had verwacht? Ja en nee. Het eten was erg lekker maar de hoge kwaliteit van de amuses, voorgerecht en tussengerecht werd in de twee hoofdgerechten helaas niet geëvenaard. De show was mooi, maar er ontbrak een rode draad in het verhaal. Ik snap dat dit lastig is omdat de visualisaties per gang kunnen verschillen, afhankelijk van het gerecht wat wordt geserveerd, maar het had wel een dimensie toe kunnen voegen aan de avond.
Al met al vond ik het wel een heel bijzondere avond; een uniek concept en een vermakelijke show. Ik heb me geen moment verveeld en ging met en fijn gevoel weer naar huis. Mochten de makers van Dinner in Motion met een compleet nieuwe show komen, en een nieuw menu, dan denk ik dat we absoluut nog een keer gaan. Voor wie een bijzonder avondje uit wil, zonder al te hoge verwachtingen zou ik het zeker aanraden. Zoek je naar een culinair hoogstaand diner, dan kan je dit beter overslaan.
Geef een reactie